Elektroniczne tablice rejestracyjne

Znamy ją powszechnie ze sklepów i urządzeń do czytania elektronicznych wersji książek, czyli e-booków. Technologia produkcji wyświetlaczy, znanych jako tzw. e-papier ma swoje początki już w latach 70. i była wykorzystywana przez firmę Xerox. Najpierw tworzono je z przewodzących prąd magnetycznych kulek, zalaminowanych pomiędzy dwiema warstwami folii.

Pod koniec lat 90. zaprezentowano ekran, składający się z białych mikrokapsułek, wypełnionych elektrycznie naładowanymi drobinami, zawieszonymi w czarnym oleju. Miejscowe przyłożenie pola magnetycznego powodowało odsłonięcie czarnego, „olejowego tła”, dając efekt pisma na białej powierzchni ekranu. Właśnie to rozwiązanie trafiło najpierw do amerykańskich hipermarketów i e-booków, a teraz – nawet do tablic rejestracyjnych.

Bardzo podobnie do sklepowych etykiet. Zamiast tłoczonego metalu, montowany jest lekki, płaski i cienki ekran z e-papieru, pobierającego minimalne ilości energii, a jednocześnie prezentującego znaki, wyraźnie widoczne zarówno w dzień, jak i nocą. W każdych warunkach pogodowych, zarówno w pochmurne i deszczowe, jak również słoneczne dni.

Przewagą elektronicznych tablic jest jednak to, że mogą się łączyć z internetem, a dzięki temu dynamicznie wyświetlać dodatkowe informacje, np. o kradzieży pojazdu. W codziennym użytkowaniu pomogą zapłacić za parking, wjechać do strefy ograniczonego ruchu lub przerejestrować auto, bez konieczności demontażu tablic.

Przede wszystkim, są niemal równie odporne na uszkodzenia mechaniczne, jak tradycyjne tablice. Są również czytelne w każdych warunkach i działają bez przeszkód w szerokim zakresie temperatur – od plus kilkudziesięciu, do minus kilkudziesięciu stopni Celsjusza.

Jedynym ich ograniczeniem wydają się być baterie, których żywotność szacuje się na około 5 lat - ale po tym okresie można je po prostu naładować, albo wymienić. Umożliwiają zdalną i w pełni automatyczną aktualizację danych rejestracyjnych oraz wyświetlanie ważnych komunikatów, np. informacji o ruchu drogowym, które z łatwością mogą odczytać inni kierowcy.

Za ich pomocą można regulować płatności bezpośrednio na bramkach, co eliminuje konieczność korzystania z dodatkowych urządzeń, kart, identyfikatorów lub aplikacji. Obecnie ich najważniejszą wadą jest wysoki koszt. Ponieważ nie jest to technologia stosowana powszechnie, cena za jedną tablicę w USA to aż 500 dolarów rocznie. Do tego trzeba jeszcze doliczyć abonament serwisowo-montażowy, w wysokości około 30 dolarów miesięcznie. Obawy budzi również ich możliwa podatność na działania hakerów.

Na razie to rozwiązanie jest najpopularniejsze w USA, a dokładniej – we flotach samochodowych, poruszających się na terenie Kalifornii, Arizony i Michigan. Z elektronicznymi tablicami rejestracyjnymi jeździ tam już kilkadziesiąt tysięcy pojazdów.

W ślad za Amerykanami, pilotażowo rozwiązanie testują Kanada i Meksyk. Najciekawsze zastosowanie dla cyfrowych tablic znaleziono natomiast w Dubaju, gdzie umożliwiają już… automatyczne płacenie mandatów.

Problemem w ich powszechnym zastosowaniu w Europie będą z pewnością długotrwałe procedury legislacyjne. W żadnym z państw na naszym kontynencie nie ma bowiem rozporządzeń, umożliwiających rejestrowanie pojazdów z cyfrowymi tablicami.